Mekanlar ve nesneler ne kadar önemlidir hayatımızda? Eski evler, sokaklar , dükkanlar ve ağaçlar bir bir yok olurken, bugünün yapay dünyasında ne kadar mutlu olabiliriz? Geçmişle bağlantımızı sağlayan, bir fotoğraf, bir yüzük, belki bir eski basım kitaptır. Oturduğumuz koltuk ne kadar anı biriktirir?
Zaman, nesnelerde ve mekanlarda birikir. Hızla ilerleyen, bizim bilincimizdir aslında . Bilincimiz akıp giderken, zamanın taşıdığı aşklar,hüzünler, kokular ,dokunuşlar tanık oldukları nesnelere tutunurlar. Belki en dayanıksız ve en çabuk aşınan nesne insanındır! Çabuk unutur, çabuk yıpranır ve çabuk dönüşür, çabuk toprak olur. Ona ait izler, hızla silinmeye başlamıştır artık. Belki bir fotoğrafta, bir mektupta, bir koltukta, belki eski bir sokağa bakan eski bir pencerede yaşıyordur. Bu mekanları ve nesneleri bir bir yok ettiğimizde, bir kez daha ölürüz. Ya da yaşarken yarısı ölmüş bir insan oluruz, yarısı ölmüş bir dünyanın ortasında öyle yapayalnız, hiçliğe yakın!
İşte "En Çok Onu Sevdim" romanında, Asuman'ın hikayesini okuduğumda hissettiğim, algıladığım duygular bunlar. Teşekkürler Gamze Güller. Kentsel dönüşümle yükselen blokların, avmlerin yarattığı bir distopyayla, özem duyulan geçmişin hayali arasında bir yerdeyim!
Namık Somel / 30/5/2016 / Trabzon / namiksomel@blogspot.com
KTÜ Yüksek Mühendislik okudu. KTÜ Güzel Sanatlar Bölümü Tiyatro, Şiir ve Teknik Kulüplerinde aktif olarak çalıştı.. Bilişim Teknolojileri dalında birçok şirket kurdu ve Yk.Bşk., Eğitim Müdürlüğü görevlerinde bulundu.. Trabzon Eski Belediye Başkan Vekili. TTSO Eski Yönetim Kurulu Bak.Yrd.. Somel Akademi'de proje yöneticisi ve eğitmen. TRT Radyo 1 Kitap Oburu programıda yorumcu. EdebiyatBurada.com kanalında yorumcu ve yazar. Kitap Ağacı Trabzon Üyesi. Profesyonel Okur , Amatör Yazar.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder